Για μια συγκέντρωση της ΕΦΕΕ...

Με αφορμή την ανασύσταση της Ε.Φ.Ε.Ε. ανακύπτει μετά από καιρό (από το 1995...) το ζήτημα αφενός της λειτουργίας της στη σημερινή κοινωνική και φοιτητική πραγματικότητα και αφετέρου της φύσης και του ρόλου της ως συντονιστικού οργάνου. Μόνο έτσι άλλωστε θα μπορούσαμε να απαντήσουμε ουσιαστικά στο υπαρκτό διακύβευμα περί συμμετοχής η μη στη διαδικασία ανασύστασης της Ε.Φ.Ε.Ε.

Η Ε.Φ.Ε.Ε, το τριτοβάθμιο πανελλήνιο συντονιστικό όργανο του φοιτητικού κινήματος, συνεστήθη για πρώτη φορά στις 28 Απριλίου του 1963 με ένα αρκετά προωθημένο για την εποχή περιεχόμενο το οποίο αποτυπώθηκε στο καταστατικό. Το 1968 διαλύθηκε με δικαστική απόφαση για να συσταθεί ξανά με την μεταπολίτευση, το 1974. Πέρα όμως από τις ιστορικές αναγκαιότητες που εξυπηρετούσε τότε η Ε.Φ.Ε.Ε υπάρχουν πολλοί προβληματισμοί ως προς την θέση της στο σήμερα, στις ανάγκες των φοιτητών και των συλλόγων τους.

Η κριτική που ασκείται στο ενδεχόμενο λειτουργίας της Ε.Φ.Ε.Ε συγκεντρώνεται γύρω από τρεις βασικούς άξονες:

1) στην καθαυτή φύση της ως τριτοβάθμιο όργανο

2) στην πιθανή υποβάθμισή της σε ένα θεσμό εν λευκώ αντιπροσώπευσης

3) στο ρόλο που θα διαδραματίσει εν τέλει με βάση τους σημερινούς συσχετισμούς.

Είναι γεγονός πως ένα τριτοβάθμιο όργανο εκ φύσεως απομακρύνεται από την βάση του, τις γενικές συνελεύσεις με κίνδυνο αυθαιρεσιών και προσπάθειας χειραγώγησής του. Δεν μπορεί συχνά εξάλλου να γίνει λόγος για αποτελεσματικό και εφικτό ''από τα κάτω έλεγχο'' ή για λήψη αποφάσεων με όρους αμεσοδημοκρατικούς σε συνάρτηση με την βούληση των Συλλόγων. Εντούτοις και ενόψει της ανάγκης πανελλήνιου συντονισμού του φοιτητικού κινήματος (βλέπε καταλήψεις Μάη-Ιούνη) έχει αξία μια προσπάθεια να διασφαλιστεί η καθαρά εκπροσωπευτική λειτουργία του οργάνου, πράγμα εφικτό με ανάλογη ερμηνεία του καταστατικού. Προϋπόθεση λοιπόν για να καλύψει η Ε.Φ.Ε.Ε. και το όποιο τριτοβάθμιο όργανο την υπαρκτή ανάγκη για πανελλήνιο συντονισμό, είναι να λειτουργεί με κυρίαρχες τις Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων. Οι εκπρόσωποι των φοιτητών δηλαδή στην Ε.Φ.Ε.Ε. να δρουν μεταφέροντας και προασπίζοντας τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων, που θα ασκούν και τον ανάλογο έλεγχο, και όχι ως παραταξιακοί αντιπρόσωποι. Σε αντίθετη περίπτωση αντιπροσωπευτικής λειτουργίας είναι σχεδόν προβλέψιμη η υποβάθμιση του οργάνου σε μηχανισμό αποτύπωσης μικροκομματικών και συντεχνιακών συμφερόντων μακριά από τις αποφάσεις των πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών μας οργάνων.

Γι' αυτό προκρίνουμε μια Ε.Φ.Ε.Ε καθαρά εκπροσωπευτική με περιορισμένες εκτελεστικές αρμοδιότητες και μόνο στόχο τον πανελλήνιο συντονισμό του φοιτητικού κινήματος.

Βέβαια με τους σημερινούς συσχετισμούς τόσο όσο αφορά την λειτουργία των Γενικών Συνελεύσεων και τη στάση των φοιτητών που δεν έχουν συνειδητοποιήσει την θέση τους μέσα στην ακαδημαϊκή κοινότητα όσο και σε επίπεδο λειτουργίας των ίδιων των παρατάξεων το να αποκτήσει η Ε.Φ.Ε.Ε ένα τέτοιο περιεχόμενο φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο.

Ωστόσο σε μια εποχή που κεκτημένα δικαιώματα στην δημόσια και δωρεάν παιδεία διακυβεύονται (βλ. Κ.Ε.Σ., άσυλο) θεωρούμε σκόπιμη μια προσπάθεια κατάκτησης του περιεχομένου που προκρίνουμε μέσα από τις συγκρούσεις και τις συμμαχίες που θα αναπτυχθούν στα πλαίσια αλλά και έξω από την Ε.Φ.Ε.Ε ως αντανάκλαση της κοινωνικής πραγματικότητας. Γιατί τους θεσμούς δεν τους φτιάχνουν τα καταστατικά αλλά οι άνθρωποι και τα οργανωμένα κοινωνικά τους υποκείμενα με βάση τις υπαρκτές τους ανάγκες.

Τέλος, προτείνουμε λόγω της σπουδαιότητας του ζητήματος σε συνδυασμό με την επί μακρόν αδράνεια της Ε.Φ.Ε.Ε καθώς και την ελλιπή ενημέρωση των φοιτητών, η απόφαση για την συμμετοχή του Συλλόγου μας στην επανασυγκρότηση του οργάνου ληφθεί από την Γενική Συνέλευση. Έτσι η όποια απόφαση θα συγκεντρώσει και την ουσιαστική νομιμοποίηση που χρειάζεται, αίτημα που δεν ικανοποιείται βέβαια με τα ψιλά γράμματα στο πάνω μέρος εκλογικών ψηφοδελτίων.