Το ζήτημα της πανεπιστημιακής λέσχης του ΑΠΘ είναι ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα που ως φοιτητές θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε τη χρονιά που έρχεται.
Η φοιτητική λέσχη του ΑΠΘ είναι ένα αυτοδιοικούμενο νομικό πρόσωπο που μέχρι πρότινος χρηματοδοτούνταν από το υπουργείο παιδείας, και όχι από το ΑΠΘ. Η προβλεπόμενη κρατική χρηματοδότηση για τις ανάγκες λειτουργίας της λέσχης έχει πάψει να καταβάλλεται ήδη από την προηγούμενη χρονιά, ενώ έχει τεθεί πολλές φορές θέμα παύσης της λειτουργίας και ιδιωτικοποίησής της. Η Λέσχη λειτουργεί σήμερα με χρήματα που δίνει η διοίκηση του πανεπιστημίου από τα αποθεματικά του. Αυτό σε καμιά περίπτωση όμως δε σημαίνει πως λειτουργεί σωστά.
Από τη μια, οι εργαζόμενοι της λέσχης δεν είναι μόνιμοι υπάλληλοι του πανεπιστημίου, αλλά εργάζονται υπό το απαράδεκτο καθεστώς εργολαβίας. Εργοδότης τους δηλαδή δεν είναι το πανεπιστήμιο, μα ένας ιδιώτης εργολάβος που έχει αναλάβει το έργο της επάνδρωσης της λέσχης με προσωπικό – το ίδιο καθεστώς ισχύει και για τις καθαρίστριες και τους φύλακες του ΑΠΘ. Αυτό όχι μόνον συντηρεί έναν εργασιακό μεσαίωνα μέσα στο ίδιο το δημόσιο πανεπιστήμιο – κάτι για το οποίο όλοι οφείλουμε να πάρουμε θέση – μα είναι και μια τεράστια οικονομική σπατάλη της πενιχρής ήδη χρηματοδότησης για την παιδεία (είναι χαρακτηριστικό ότι από τα 5εκ. ευρώ που δίνονταν ως κρατική ενίσχυση για τη λειτουργία της λέσχης, τα 4,3εκ. περνούν στην κατοχή των εργολαβικών εταιρειών). Αν «σπάσουν» αυτές οι εργολαβικές συμβάσεις και μονιμοποιηθούν οι υπάλληλοι, θα εξοικονομηθούν αρκετά χρήματα για να σιτίζονται όλοι οι φοιτητές του ΑΠΘ.
Από την άλλη, η ποιότητα του φαγητού της λέσχης έχει πέσει κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια και δεν υπάρχει πλέον δεύτερη επιλογή στα γεύματα. Την ίδια στιγμή, η Διοίκηση του πανεπιστημίου μας πληρώνει για προτομές του Αριστοτέλη, διοργανώνει εορτασμούς με πλούσιο μπουφέ και αγοράζει πλάσμα τηλεοράσεις για το κτίριο της πρυτανείας!
Επιπλέον, για μας η λέσχη δεν είναι απλά ένα εστιατόριο, αλλά επιτελεί κοινωνικό ρόλο, αφενός ενισχύοντας όλα αυτά τα χρόνια την έννοια της φοιτητικής μέριμνας και αφετέρου προσφέροντας σίτιση όχι μόνο σε φοιτητές αλλά και σε άπορους ή άστεγους της πόλης. Η πρυτανεία όμως, ζήτησε για φέτος την καταγραφή σε λίστες όσων φοιτητών επιθυμούν να τρώνε στη λέσχη, ενώ έχει ξεκινήσει έλεγχος των φοιτητικών πάσο στην είσοδο, με το πρόσχημα της καλύτερης λειτουργίας της και το ότι τα χρήματα δεν επαρκούν για τη σίτιση εξωπανεπιστημιακών. Είναι όμως το λιγότερο άστοχο, να λέμε πως 50 ή 100 άστεγοι που σιτίζονται στη λέσχη αποτελούν το βασικό οικονομικό πρόβλημα σ’ αυτήν! Αυτό που λείπει δεν είναι το ένα παραπάνω πιάτο φαί, αλλά η πολιτική εκείνη βούληση που θα θέσει το ζήτημα της φοιτητικής σίτισης σε προτεραιότητα, ως ένα κομμάτι του δημόσιου, κοινωνικού και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου.
Αφενός λοιπόν, η ευθύνη είναι κρατική, εφόσον το υπουργείο παιδείας αποφάσισε πως η σίτιση των φοιτητών δε θα είναι πια κομμάτι της κρατικής μέριμνας, με αποτέλεσμα να αφήνεται αυτή στο έλεός της.
Αφετέρου όμως, και η ίδια η διοίκηση του πανεπιστημίου, με δική της ευθύνη, από τη μια αφήνει να συνεχίζεται το απαράδεκτο εργασιακό καθεστώς των εργολαβικών σχέσεων (παρά την προεκλογική «πρόθεση» των πρυτανικών αρχών να αποδεσμεύσουν το πανεπιστήμιο από τους εργολάβους) και από την άλλη υποβαθμίζει συνεχώς τις παρεχόμενες υπηρεσίες της λέσχης, ώστε σε λίγους μήνες η ιδιωτικοποίηση της λέσχης να φανεί ως σωτηρία.
Μέσα στον κατακλυσμό των μέτρων που εξαγγέλλει κάθε τρεις και λίγο η κυβέρνηση, το ζήτημα της λέσχης χάνεται και δε γίνεται λόγος γι’ αυτό. Είναι ζήτημα όμως κομβικό με τεράστια πρακτική σημασία κυρίως για τους πιο αδύναμους οικονομικά φοιτητές. Είναι ευθύνη μας να αναδείξουμε το ζήτημα της Λέσχης, να ανοίξουμε ένα διάλογο σε σχέση με αυτό και να δημιουργήσουμε μια κίνηση μέσα στους φοιτητικούς κύκλους με τη συμμετοχή και τη στήριξη των εργαζομένων η οποία θα προετοιμάσει το έδαφος για ανάληψη και την κοινωνική νομιμοποίηση μαζικών δράσεων όταν η επίθεση στη δωρεάν σίτιση γίνει ξεκάθαρη ακόμα και σε όσους εθελοτυφλούν…
> Το δικαίωμα στη δωρεάν σίτιση είναι κεκτημένο αγώνων - Σίτιση όλων των φοιτητών – καμία καταγραφή σε λίστες – συνέχεια του κοινωνικού ρόλου της Λέσχης με την διακοπή του ελέγχου των πάσο
> Παράσταση διαμαρτυρίας στη Λέσχη για να αποτραπεί ο έλεγχος των πάσο
> Να καταγγελθεί το απαράδεκτο εργολαβικό καθεστώς εκμετάλλευσης των εργαζομένων και να επενδυθούν οι πόροι που καταλήγουν στους εργολαβικές εταιρίες, στην σίτιση των φοιτητών
Η φοιτητική λέσχη του ΑΠΘ είναι ένα αυτοδιοικούμενο νομικό πρόσωπο που μέχρι πρότινος χρηματοδοτούνταν από το υπουργείο παιδείας, και όχι από το ΑΠΘ. Η προβλεπόμενη κρατική χρηματοδότηση για τις ανάγκες λειτουργίας της λέσχης έχει πάψει να καταβάλλεται ήδη από την προηγούμενη χρονιά, ενώ έχει τεθεί πολλές φορές θέμα παύσης της λειτουργίας και ιδιωτικοποίησής της. Η Λέσχη λειτουργεί σήμερα με χρήματα που δίνει η διοίκηση του πανεπιστημίου από τα αποθεματικά του. Αυτό σε καμιά περίπτωση όμως δε σημαίνει πως λειτουργεί σωστά.
Από τη μια, οι εργαζόμενοι της λέσχης δεν είναι μόνιμοι υπάλληλοι του πανεπιστημίου, αλλά εργάζονται υπό το απαράδεκτο καθεστώς εργολαβίας. Εργοδότης τους δηλαδή δεν είναι το πανεπιστήμιο, μα ένας ιδιώτης εργολάβος που έχει αναλάβει το έργο της επάνδρωσης της λέσχης με προσωπικό – το ίδιο καθεστώς ισχύει και για τις καθαρίστριες και τους φύλακες του ΑΠΘ. Αυτό όχι μόνον συντηρεί έναν εργασιακό μεσαίωνα μέσα στο ίδιο το δημόσιο πανεπιστήμιο – κάτι για το οποίο όλοι οφείλουμε να πάρουμε θέση – μα είναι και μια τεράστια οικονομική σπατάλη της πενιχρής ήδη χρηματοδότησης για την παιδεία (είναι χαρακτηριστικό ότι από τα 5εκ. ευρώ που δίνονταν ως κρατική ενίσχυση για τη λειτουργία της λέσχης, τα 4,3εκ. περνούν στην κατοχή των εργολαβικών εταιρειών). Αν «σπάσουν» αυτές οι εργολαβικές συμβάσεις και μονιμοποιηθούν οι υπάλληλοι, θα εξοικονομηθούν αρκετά χρήματα για να σιτίζονται όλοι οι φοιτητές του ΑΠΘ.
Από την άλλη, η ποιότητα του φαγητού της λέσχης έχει πέσει κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια και δεν υπάρχει πλέον δεύτερη επιλογή στα γεύματα. Την ίδια στιγμή, η Διοίκηση του πανεπιστημίου μας πληρώνει για προτομές του Αριστοτέλη, διοργανώνει εορτασμούς με πλούσιο μπουφέ και αγοράζει πλάσμα τηλεοράσεις για το κτίριο της πρυτανείας!
Επιπλέον, για μας η λέσχη δεν είναι απλά ένα εστιατόριο, αλλά επιτελεί κοινωνικό ρόλο, αφενός ενισχύοντας όλα αυτά τα χρόνια την έννοια της φοιτητικής μέριμνας και αφετέρου προσφέροντας σίτιση όχι μόνο σε φοιτητές αλλά και σε άπορους ή άστεγους της πόλης. Η πρυτανεία όμως, ζήτησε για φέτος την καταγραφή σε λίστες όσων φοιτητών επιθυμούν να τρώνε στη λέσχη, ενώ έχει ξεκινήσει έλεγχος των φοιτητικών πάσο στην είσοδο, με το πρόσχημα της καλύτερης λειτουργίας της και το ότι τα χρήματα δεν επαρκούν για τη σίτιση εξωπανεπιστημιακών. Είναι όμως το λιγότερο άστοχο, να λέμε πως 50 ή 100 άστεγοι που σιτίζονται στη λέσχη αποτελούν το βασικό οικονομικό πρόβλημα σ’ αυτήν! Αυτό που λείπει δεν είναι το ένα παραπάνω πιάτο φαί, αλλά η πολιτική εκείνη βούληση που θα θέσει το ζήτημα της φοιτητικής σίτισης σε προτεραιότητα, ως ένα κομμάτι του δημόσιου, κοινωνικού και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου.
Αφενός λοιπόν, η ευθύνη είναι κρατική, εφόσον το υπουργείο παιδείας αποφάσισε πως η σίτιση των φοιτητών δε θα είναι πια κομμάτι της κρατικής μέριμνας, με αποτέλεσμα να αφήνεται αυτή στο έλεός της.
Αφετέρου όμως, και η ίδια η διοίκηση του πανεπιστημίου, με δική της ευθύνη, από τη μια αφήνει να συνεχίζεται το απαράδεκτο εργασιακό καθεστώς των εργολαβικών σχέσεων (παρά την προεκλογική «πρόθεση» των πρυτανικών αρχών να αποδεσμεύσουν το πανεπιστήμιο από τους εργολάβους) και από την άλλη υποβαθμίζει συνεχώς τις παρεχόμενες υπηρεσίες της λέσχης, ώστε σε λίγους μήνες η ιδιωτικοποίηση της λέσχης να φανεί ως σωτηρία.
Μέσα στον κατακλυσμό των μέτρων που εξαγγέλλει κάθε τρεις και λίγο η κυβέρνηση, το ζήτημα της λέσχης χάνεται και δε γίνεται λόγος γι’ αυτό. Είναι ζήτημα όμως κομβικό με τεράστια πρακτική σημασία κυρίως για τους πιο αδύναμους οικονομικά φοιτητές. Είναι ευθύνη μας να αναδείξουμε το ζήτημα της Λέσχης, να ανοίξουμε ένα διάλογο σε σχέση με αυτό και να δημιουργήσουμε μια κίνηση μέσα στους φοιτητικούς κύκλους με τη συμμετοχή και τη στήριξη των εργαζομένων η οποία θα προετοιμάσει το έδαφος για ανάληψη και την κοινωνική νομιμοποίηση μαζικών δράσεων όταν η επίθεση στη δωρεάν σίτιση γίνει ξεκάθαρη ακόμα και σε όσους εθελοτυφλούν…
> Το δικαίωμα στη δωρεάν σίτιση είναι κεκτημένο αγώνων - Σίτιση όλων των φοιτητών – καμία καταγραφή σε λίστες – συνέχεια του κοινωνικού ρόλου της Λέσχης με την διακοπή του ελέγχου των πάσο
> Παράσταση διαμαρτυρίας στη Λέσχη για να αποτραπεί ο έλεγχος των πάσο
> Να καταγγελθεί το απαράδεκτο εργολαβικό καθεστώς εκμετάλλευσης των εργαζομένων και να επενδυθούν οι πόροι που καταλήγουν στους εργολαβικές εταιρίες, στην σίτιση των φοιτητών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου